با اجازه صاحب خونه

سللام..همه سر جای خود ابجی خانوم وارد میشود.

به تمام بروچز وبلاگ دوستان و وبلاگ خوانان..

اول از همه بگویم استعمال دخانیات ممنوع.. زیرا آبجی ما تا حدودی به این دود مزخرف حساسیت دارد و با استشمام آن حالش دگرگون میشود

از انجایی که صاحب خانه در خانه نمیباشد ما دخول کردیم آمادیم..از انجایی همکنون اختیار تمام و کمال این خانه در دست این بنده میباشد..رنگ متن ها هم به دست من هستش.از انجایی که ما عاشق صورتی میباشیم.و از آنجا که این رنگ در زمان کودکی از ما خوشش اومد ما نیز دست رد به سینه اش نزدیم..نقطه عطف این خوشامد ها در پلنگ صورتی رخ داد.

خوب بریم سر اصل مطلب(چرا انقدر خشن)

از اونجا که آبجی ما از ما یه دونه قالب خواسته بود..ما هم بی مرامی نکردیم و امروز پس از گذراندن تپه چاله های این گوگل به یک عدد قالب پیانو برخوردیم که بی اختیار یک ایول از خودمان به جا گذاشتیم..

چون خواهر مذکور به کلاس پیانو میرود و گفتیم بچه مان وبلاگشم با خودش یه مدل باشد..تا ببینم بعدا چه گندی میزند

راستی این را میزنم تنگ کادو روز زن..آخر بچه ۱۵ ساله را چه به کادو..اما باز هم به مرام خودمان..باز میگوییند تو به احساس این بچه توجهی نمیکنی..هم اکنون پرتغالی که برایمان آورده اند را میخوریم..اما غافل از اینکه در واقعا در این وامانده ام که چرا طمع سیر میدهد؟!